Prolog

~ pięć lat wcześniej~

Ciemny korytarz. Dokładnie to powitało roześmianą szesnastolatkę wychodzącą z szatni. Szybkim ruchem poprawiła potargane po wf-ie włosy i otarła spocone czoło w nadziei, że jej policzki nie przypominają buraków. Zamiłowanie do sportu przejęła chyba od brata, gra w piłkę była jej pasją, jednak nie widziała dla siebie przyszłości w owym fachu. A Sergio... co tu można powiedzieć o dwudziestotrzyletnim piłkarzu Realu Madryt? Madridista z krwi i kości, jakby urodził się, by służyć Królewskim, grać w białych barwach, bronić ich. 

Evelis przywołała w myślach obraz wniebowziętego Ramosa z nowym kontraktem. Pamiętała tą radość, to szczeniackie szczęście i nieudane próby zatrzymania go w Andaluzji przez ich rodzicielkę. Momentalnie się uśmiechnęła. Kochała go jak mało kogo, z nim dogadywała się najlepiej. A rodzeństwa mało nie miała, bowiem najstarszy Rene i siostra Miriam również należeli do rodziny hiszpańskiego defensora. Szkoda tylko, że właśnie w tej chwili miała rozpocząć się kłótnia trwająca całe lata. Za kilka sekund między dziećmi Jose i Paqui stanie mur niezmiernie ciężki do pokonania.

- Powiesz mi, co mam zrobić? 

Blondynka automatycznie się zatrzymała. Wszędzie rozpoznałaby ten głos, kochała trzymać w ramionach jego posiadacza.

- Jesé, ale co ja mogę? 

- Doradzić mi - szepnął Rodríguez.

- Wiesz, że dziecko w tym wieku to nie przelewki. 

Ramos zamarła. 

- Tu już nie chodzi o dziecko, ale o to, kto jest jego matką. Przecież Evelis nigdy mi nie wybaczy. 

W oczach nastolatki zagościły łzy, które starała się usilnie zatrzymać. Chyba normalna reakcja na takie słowa z ust faceta, któremu oddała się w każdym najmniejszym calu. Ich związek się skończył, to prawda, jednak miała ogromną nadzieję na odnowienie tego, co kiedyś ich łączyło. Pragnęła znów dosięgnąć jego ciepłych warg, wpleść palce w ciemne włosy młodego piłkarza.

- Ja bym się martwił o Miriam. Ma dopiero osiemnaście lat, nie chciałbym...

Andaluzyjka poczuła jak słona woda spływa po jej policzkach. Nie miała już nad tym kontroli, nie słuchała kolejnych zdań tej rozmowy, zwyczajnie zsunęła się po ścianie i opadła na podłogę. Tylko na to było ją stać. Czuła, jak coś z każdą sekundą coraz bardziej rozrywa ją od środka, zadaje niesamowicie mocne ciosy w serce, miażdży je. Chciała krzyczeć, wytykać każdemu, że właśnie zawalił się cały jej świat. Ostatecznie pozostała przy milczeniu, bo żadne słowo nie oddawało bałaganu powstałego w głowie szesnastolatki. Jej siostra była w ciąży z chłopakiem, którego kochała nad życie. Los naprawdę tak bardzo jej nienawidził? 

Pociągnęła nosem i szybko się odwróciła. 

- Evelis? -  Jesé zerwał się z ławki patrząc na nią przerażonym wzrokiem. Wpadł. 

Blondynka ruszyła biegiem ku wyjściu, jednak nie miała żadnych szans z piłkarzem grającym na naprawdę wysokim poziomie jak na swój wiek. Dogonił ją po kilku sekundach i zatrzymał łapiąc za nadgarstek. Ona jedynie odwróciła się dla świętego spokoju i zmierzyła go wzrokiem.

- Nie chcę Cię stracić - szepnął tylko wpatrując się w jej tęczówki z bólem. 

Ramos zaśmiała się ironicznie ocierając mokre policzki.

- I właśnie dlatego zrobiłeś dziecko mojej siostrze, prawda?

- To nie tak, ona...

- Śmieszny jesteś - momentalnie mu przerwała. - Nie jesteśmy już razem, możesz robić co tylko chcesz. Proszę Cię jedynie, byś trzymał siebie i swoją rodzinę z dala ode mnie. Nie chcę znać żadnego z Was.

Delikatnie wyrwała rękę z uścisku Rodrígueza korzystając z chwili zawahania i uciekła. Po prostu wyszła na światło dzienne zalewając się łzami. Teraz najbardziej potrzebowała wyjazdu do Sergio, przytulenia się do niego, jakiś słów pocieszenia. Musiała dostać się do Madrytu i to najszybciej, jak tylko się da.

_______________

Cieszcie się i radujcie (albo i nie), bowiem przybywam ze świątecznym opowiadaniem;) Cztery dni do Wigilii, a ja już udostępniam pierwszy prezent. Ale musiałam zacząć wcześniej, żeby nie pisać o Świętach w Nowym Roku. 

Na wstępie mówię, że chciałam tutaj Isco, ale ostatecznie wybrałam ukochanego Jesé. I pragnę zadedykować to opowiadanie Coppernicanie, której blogi wręcz uwielbiam czytać! W pewnym sensie to ona wybrała głównego bohatera, dziękować jej!;)

Mam nadzieję, że tak w miarę się podoba. Pierwszy rozdział... jak będzie, to będzie. Czekajcie;D